Kunsttentoonstelling in de Hortus: Ruimte Maken

Hadrien Gérenton (1987) toont sculpturen van varanen die aan halsbanden aan bomen geknoopt zijn. Gérenton is gefascineerd door de manier waarop mensen hun omgeving bewonen en zich verhouden tot de objecten en dieren om hen heen. Wie laten we toe in de tuin? In zijn werken – sculpturen van varanen (de Asian water monitor of Indische varaan) – reageert hij op de impact die menselijk handelen heeft op het milieu. Voor Gérenton dienen de varanen zowel als amusements- als bezinningsmiddel en dwingen ze de kijker na te denken over de complexe invloed van de mens op ecosystemen en de ethische dimensies van internationale (dieren)handel.

Hadrien Gérenton. Les Detectives Sauvages. 2019

Beeld: Gert Jan van Rooij.

Voor je liggen twee stenen. De een is ontstaan uit een langzaam en langdurig proces van duizenden jaren. De ander is een replica vervaardigd in aluminium. Door het gesteente te kopiëren bevriest Saskia Noor van Imhoff een moment in de tijd, de natuurlijke slijtage en afbraak worden stilgezet. Alleen was de steen misschien niet opgevallen, het lijkt een natuurlijk onderdeel van de Hortus vol niet lokale organische materialen. Door de replica ga je aandachtiger kijken. Andere vormen, materialen en planten lijken deel uit te maken van het kunstwerk. Het wordt diffuus wat natuurlijk of artificieel is. Het kunstwerk verandert en bevraagt de ruimte om ons heen. Voor Van Imhoff is het kunstwerk onderdeel van de ‘organische collectie’, een ecosysteem verwijzend naar het geheel van, en een wisselwerking tussen materiaal, betekenis, waarde en tijd. 

Saskia Noor van Imhoff. #+30.00. 2017/2019.
steen, aluminium

courtesy de kunstenaar en GRIMM Amsterdam | Londen | New York (courtesy of the artist and GRIMM Amsterdam | London | New York) 
Beeld: Gert Jan van Rooij

David Jablonowski (1982) deelt met ons zijn visie op de complexe relatie tussen mens, technologie en natuur. Met een rijke geschiedenis in het verkennen van communicatietechnieken, technologie en de invloed van de mens op het milieu presenteert Jablonowski een nieuw werk in de Hortus. David’s eerdere werken dienen als voedingsbodem voor zijn nieuwe werk voor de Hortus. Met een focus op materialen uit zijn geboorteregio, het Ruhrgebied, onderzoekt hij de cyclus van menselijke interactie met de natuur: van het winnen van ruwe olie tot het gebruik ervan in geavanceerde technologieën. Met zijn nieuwe werk verkent Jablonowski de ruimte van de Hortus en de communicatiemiddelen tussen mens, natuur en dier.

David Jablonowski. Public Hybrid. 2024. Voor Emscherkunstweg/Ruhrarea/Germany

Beeld: Anne Lakeman
Met dank aan de kunstenaar en Galerie Fons Welters

Isa van Lier (1996) maakt kunst die ingaat op de rust van een tuin. Met een grote kleurrijke sculptuur van opgestapelde blije hoofdjes, geïnspireerd op zentuinen en het paradijs, creëert ze een plek om tot rust te komen. Voor de buitenkunsttentoonstelling Paradys in de bossen van Oranjewoud bouwde Van Lier een tempel. In en rondom de tempel waren haar keramieken sculpturen geplaatst, waaronder een grote toren van gestapelde, kleurrijke hoofdjes met gezichten. Dit onderdeel van de installatie zal te zien zijn in de Hortus. De afgelopen jaren heeft Isa verscheidene projecten gedaan waar je je weer als een kind kan voelen in een wereld van vorm en kleur en bezielde objecten. Een wereld waar alles leeft en de talrijke wezens je verwelkomen om je hoofd stil te maken.

Isa van Lier. Len Temple (Temple of Spring), Paradys, 2022, Oranjewoud. 2022. 

Beeld: Isa van Lier.

Suzie van Staaveren (1991) maakte begin 2019 een onderzoeksreis naar Australië, waar zij samenwerkte met een arborist (een bomenspecialist). Het werk van een arborist is enerzijds constructief, door te kijken naar de manier hoe een boom of bos het beste beschermd kan worden en anderzijds juist destructief, wanneer bijvoorbeeld besloten wordt om een boom te rooien. In de zomer van 2019 bracht Van Staaveren haar verrijkte artistieke visie op hout tot uitdrukking in het project Kompromiss. Met een lokale arborist maakte zij sculpturen gemaakt van hout van afgestorven bomen. Haar werk Necklace for a Tree kwam hier tot stand. Een serie kettingen met op de hangers de Latijnse namen van boomsoorten. Met de kettingen geeft ze de bomen een ketting en een naam, zodat we ons misschien meer tot ze gaan verhouden als mede-levende wezens. Speciaal voor de Hortus maakt Van Staaveren een nieuwe serie kettingen met zowel volksnamen als wetenschappelijke namen.

Suzie van Staaveren. Necklace for a Tree. 2019. 

Beeld: Lou-Lou van Staaveren